Ἑόρτιον πανήγυριν, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς πανενδόξου μάρτυρος Δόμνης, ὁ φιλάγιος σύλλογος εὐφροσύνως ἐπιτελεῖ σήμερον. Αὕτη γὰρ τὰ εἴδωλα ἀρνηθεῖσα, καὶ εἰς Χριστὸν πιστεύσασα, τὸν τοῦ Κυρίου λόγον: «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι», ἐνθέρμως ἀποδεχθεῖσα, καὶ τὸν σταυρὸν τοῦ μαρτυρίου ἄρασα, ὑπὲρ τοῦ ἑαυτῆς νυμφίου Χριστοῦ, τὴν κεφαλὴν ἀπετμήθη. ῞Οθεν τὸν δρόμον τελέσασα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσασα, τὸν τῆς δικαιοσύνης στέφανον εἴληφε, παρὰ τοῦ ἀθλοθέτου Χριστοῦ καὶ Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
῏
Δεῦτε φιλομαρτύρων ὁ δῆμος, τὴν πανένδοξον μάρτυρα Δόμναν, ἐγκωμίων λόγοις καὶ ὕμνοις εὐφημήσωμεν. Αὕτη γάρ, ὡς ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἐβεβαίωσεν, «ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν», τὴν τῆς ἱερείας τιμὴν ἀπαρνηθεῖσα καὶ τῶν τοῦ κόσμου, ὡς μὴ ὄντων, καταφρονήσασα, τὴν ἑαυτῆς ψυχήν, ὁλοθύμως ὑπὲρ Χριστοῦ ἔθυσεν· ῞Οθεν ἐν λευκοῖς ἐν τῇ οὐρανίῳ παστάδι, μετὰ τοῦ ἐρασμίου αὐτῆς Νυμφίου συνοικοῦσα, ἀδιαλείπτως πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Τὴν πανένδοξον μάρτυρα Δόμναν, ἑορταστικῶς ἐν ὕμνοις, ὦ φιλέορτοι, τιμήσωμεν. Τοῦ αἰωνίου γὰρ διδασκάλου Χριστοῦ, ἀκουτισθεῖσα λέγοντος: «Πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ», τῇ μαρτυρικῇ ὁμολογίᾳ καὶ τῇ ἀποτομῇ τῆς κεφαλης αὐτῆς, Αὐτῷ κατηκολούθησεν. ῞Οθεν ἐν οὐρανοῖς, μετ' ᾽Αγγέλων καὶ Μαρτύρων ἀγάλλεται, καθικετεύουσα τὸν Κύριον, ὑπὲρ πάντων τῶν τιμώντων τὴν μνήμην αὐτῆς.
Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν πιστοί, τὴν τῆς πανενδόξου μάρτυρος Δόμνης, πανίερον καὶ πάντιμον μνήμην. Αὕτη γὰρ τὴν τοῦ θείου Παύλου διδαχὴν «ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον πιστῶς τηροῦσα, τὰ ἑαυτῆς ἀγαθὰ καὶ αὐτὴν τὴν τροφὴν αὐτῆς, τοῖς ἐνδεέσι καὶ πένησι ἡδέως διένειμεν. Εἶτα δὲ τὰ τοῦ μαρτυρίου αἵματα, ἐξ ἀληθοῦς ἀγάπης κενώσασα, ἐνδόξως ἐν οὐρανοῖς κατεστέφθη, καὶ κατηξιώθη ἰδεῖν τὸν Τρισάγιον Κύριον.
Δεῦτε χριστοφόροι λαοί, ἐν εὐλαβείᾳ ἀκουτισθῶμεν, τί περὶ τῇς πανευφήμου μάρτυρος Δόμνης, καὶ πάντων τῶν μαρτύρων, εἷς τῶν εἰκοσιτεσσάρων πρεσβυτέρων λέγει: «Οὗτοι οὐ πενάσουσιν ἔτι οὐδὲ διψήσουσιν ἔτι, οὐδ' οὐ μὴ πέσῃ ἐπ' αὐτοὺς ὁ ἥλιος οὐδὲ πᾶν καῦμα, ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτούς, καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων, καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν». Τοιαύτης χάριτος, τῷ τοῦ Παντάνακτος ἐλέει, καὶ ἡμεῖς ἀδελφοὶ ἀξιωθείημεν.
