Ένα μικρό αφιέρωμα στον Αγιορείτη Μοναχό Ευγένιο - Ρεθύμνιο τον Σταυρονικητιανό.
Οἱ χριστιανοί εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου [Ματθαίου, κεφ. Ε, στιχ. 13-14] (1) , συχνά γίνονται ἀντικείμενο χλεύης, κατακραυγῆς καί ἀσὐστολων συκοφαντιῶν ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν τοῦ Κυρίου. Καί ὅσο αὐξάνει ἠ συμμετοχή τῶν πιστῶν στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τόσο αὐξάνει καί ὁ ἀριθμός τῶν πολεμίων τοῦ Χριστιανισμοῦ, οἱ ὁποῖοι καταγίνονται μέ κάθε τρόπο νά διαβάλλουν τήν
Ἐκκλησία, διαδίδοντας συκοφαντίες καί ψευδεῖς κατηγορίες ἐναντίον αὐτῆς καί τῶν πιστῶν της. «Ο ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν» [Α Ιωάννου, κεφ. Α, στιχ. 1-2] (1) .
Αὐτή ἡ μαρτυρία γιά κάθε ἀληθινό πιστό, κι ὅταν δέν φτάνη στό μαρτύριο τοῦ αἵματος, εἶναι πάντα μαρτύριο τῆς συνειδήσεως. «Εἴτε διά ζωῆς εἴτε διά θανάτου», καθώς εἶναι τά λόγια τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου [Φιλιππ., κεφ. Α, στιχ. 20] (1) , πρέπει νά δοξασθῆ σέ μᾶς ὁ Χριστός∙ ὅλοι μας, εἴτε μέ αἷμα, εἴτε μέ δάκρυ πρέπει νά δώσουμε «τήν καλήν ὁμολογίαν» [Α’ Τιμοθ., κεφ. Η, στιχ. 12].
Ο Μακαριστός Γέροντας Ευγένιος ο Σταυρονικητιανός, γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου το 1930 και εκοιμήθη Σάββατο του Λαζάρου 3 Απριλίου το 2011 με το παλαιό ημερολόγιο (16 Απριλίου το 2011 με το νέο ημερολόγιο). Γεννήθηκε στο χωριό Βυζάρι Αμαρίου.
Στο Άγιον Όρος ήρθε και εμόνασε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα σε ώριμη ηλικία, αφού πρώτα φρόντισε να μην αφήσει καμμία εκκρεμότητα πίσω στον κόσμο. Το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος Φραγκάκης. Στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα παρέμεινε μέχρι και την κοίμηση του το 2011.
Ακόμα και τις στιγμές που δεν μίλαγε, χαιρόταν κανείς να το βλέπει. Και μόνο που τον αντίκριζε κάποιος έπαιρνε δύναμη. Εξέπεμπε μια γαλήνη, μια ειρήνη ψυχής, ένας μικρός παράδεισος πριν τον παράδεισο ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του.
Ήρεμος, εύχαρος πάντοτε και προσηνής, αρχοντικός και ευγενικός όπως μαρτυρούσε και το όνομα του, καθόταν πολλές ώρες στην είσοδο πριν το αρχονταρίκι της μονής και υποδεχόταν τα παιδιά του Θεού με μια γλυκύτητα στο πρόσωπο που δεν περιγράφεται με λόγια. Μας στήριζε και όταν τον βλέπαμε από κοντά και όταν μιλούσαμε τηλεφωνικά σε κάθε περίσταση. Καθόταν με υπομονή και πολύ προσευχή έφτιαχνε σταυρουδάκια από τα κουκουτσια των ελιών και πάντα προέτρεπε σε μετάνοια και ταπείνωση. Άνθρωπος ελεύθερος (Κρητίκαρος από τους λίγους), που δεν πίεζε και δεν ανάγκαζε ποτέ. Προσπαθούσε να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων που τον επισκέπτονταν. Ήταν αδελφός, φίλος και πατέρας. Άνθρωπος που μπορούσες να κάτσεις ώρες μαζί του και να τον ακούς και να μην θέλεις να τελειώνει ο χρόνος. Πολλές φορές πριν του πεις κάτι καταλάβαινες ότι το ήξερε ήδη. Αγαπούσε πάρα πολύ το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με κάθε τρόπο και σε κάθε τόνο υπερασπιζόταν το έργο του Πατριαρχείου.
Μας λείπει η φωνή του, το γέλιο του, η αγέρωχη κρητική του λεβεντιά, ο παρηγορητικός λόγος του. Από εκεί όμως που βρίσκεται ξέρουμε ότι προσεύχεται για όλους μας, με πολύ παρρησία στον Θεό, στον Άγιο Νικόλαο τον Στρειδά και την Υπεραγία Θεοτόκο που τόσο πολύ αγαπούσε.
Κύριε τῶν Δυνάμεων, μεθ' ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοηθόν, ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν, Κύριε τῶν Δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς. Οὐ τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀναμένοντες βοήθειαν, ἀλλὰ τὸ σὸν περιμένοντες ἔλεος, καὶ τὴν σὴν ἀπεκδεχόμενοι σωτηρίαν.
Η πρώτη αίτηση του ιερέα, μας έλεγε ο Μακαριστός Γέροντας Ευγένιος είναι "Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών". Λέγοντας ειρήνη, δεν εννοεί μόνο τη μεταξύ μας ειρήνη, όταν δηλαδή δεν μνησικακούμε εναντίον κανενός, αλλά και την ειρήνη προς τους εαυτούς μας, όταν δηλαδή ή καρδιά μας δεν μας κατηγορεί για τίποτα.
Ο Γέροντας Ευγένιος εργατικός στό ἔπακρο· ἀκάματος· ἀνύστακτος στίς Ἱερές Ἀκολουθίες, στίς ὁποῖες συμμετεῖχε ἐνεργά, παρά τό «προβεβηκώς τῆς ἡλικίας του». Μελετοῦσε διαρκῶς τούς Ἱερούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί στίς συνομιλίες του ἐπικαλεῖτο πάντοτε Ἁγιοπατερικά κείμενα.
Ο Γέροντας Ευγένιος ο Σταυρονικητιανός έζησε ξεδιψώντας καθημερινά από την πηγή της ζωής, τον Χριστό. Η ζωή του ταυτισμένη από μικράς ηλικίας με τη βαθειά θλίψη, συνυφασμένη με την συνεχή θυσία, γεμάτη δάκρυα, κόπο και αναστεναγμό ήταν ένας καθ’ ημέραν θάνατος.
Η ζωή του, το χαμόγελό του, η ψυχή του, η τεράστια καρδιά του ένας παράδεισος, ένα «σημείον», μια σταθερή αναφορά. Ο Γέροντας Ευγένιος έχει φύγει πλέον από αυτή τη ζωή αλλά ζεί• είναι ακίνητος, αλλά πορεύεται την μακαρίαν ζωήν• είναι αμίλητος, αλλά η φωνή του συνεχίζει να ακούγεται• είναι ωσεί υπνών, αλλά γρηγορεί• επέλεξε τον μονήρη βίον, αλλά αγκάλιασε όλον τον κόσμο.
Από μικρός έζησε τον πόνο, την περιφρόνηση, την ασθένεια της φύσεως. Στην πρόκληση όλων αυτών απάντησε με μια αδιάκριτη συμπόνοια προς όλους. Ποιος τον πλησίασε και βρήκε την πόρτα του κλειστή; Ποιος του ζήτησε κάτι και δεν έφυγε με γεμάτα τα χέρια και πεπληρωμένη την καρδιά; Ποιος ακούμπησε πάνω του και δεν βρήκε κατανόηση; Ποιος τον άγγιξε με θλίψη και δεν ξεχείλισε από παρηγοριά;
Ὁ Γέροντας ἦταν κεκοσμημένος ἀπό πολλές ἀρετές. Μερικές ἀπό αὐτές ἦταν ἡ ἁπλότητα τοῦ χαρακτῆρος του, ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη, ἡ προσήνεια, ἡ ταπείνωση καί ἄλλες πολλές. Ὅποιος συνομιλοῦσε μαζί του, διαπίστωνε ὅτι ἦταν χαρισματικός. Ὡς Πνευματικός ἐπεσήμανε τά λάθη τοῦ ἐξομολογουμένου, μέ ἕνα πολύ γλυκό τρόπο.
Στό πρόσωπο τοῦ Γέροντα ολοι εμείς τα πνευματικά του παιδιά ἔβλεπαν τόν ἀληθινό φίλο, ἀδελφό, πατέρα καί καθοδηγητή. Είχε κάτι το διαφορετικό κάτι το αλλιώτικο ο Γέροντας Ευγένιος ο κρητίκαρος αυτός μοναχός που με το που σου έλεγε με τη στεντόρεια φωνή του το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ είχες την αίσθηση ότι εσείετο η γη που πατούσε. Αὐτός ὁ ἀλλιώτικος μοναχός ἔκανε όλους όσους τον επισκέπτοντο νά ἀγαπήσουν τόν Θεό καί νά μισήσουν τα έργα του διαβόλου.
Ὁ Γέροντας ποτέ δέν προέβαλε τόν ἑαυτὀ του. Πάντοτε μιλοῦσε γιά τόν Ἕνα τόν ἀναμάρτητο Κύριο πού ἀνέβηκε στό Σταυρό ἀπέθανε, έτάφη, Ἀνέστη καί ἀνελήφθη στούς Οὐρανούς.
Αὐτά τά λίγα καί πτωχά λόγια ἔγραψα γιά τήν προσωπικότητα τοῦ Μακαριστοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός Αγιορείτου Μοναχού Ευγενίου Ρεθυμνίου του Σταυρονικητιανού ὁ ὁποῖος εὐρίσκεται στά ούράνια σκηνώματα και δοξολογῆ τόν Θεό μέ ὅλους τους Αγίους.
Κλείνοντας το μικρό αυτό αφιέρωμα σας επισυνάπτω και δύο ποιηματα και μία μαντινάδα που συνέγραψε ο Γέροντας και μου είχε δώσει την Κυριακή των Βαϊων κατά το έτος 2008.
Άνοιξε την καρδία σου
εις τον πνευματικό σου
και πές τις αμαρτίες σου
που κανες στον καιρό σου.
Μετανοείτε Χριστιανοί
και να εξομολογάστε
για να βρεθείτε καθαροί
εις τον Κριτή όταν πάτε.
Ταπείνωση να έχετε
εις τον πνευματικό σας
να λέτε τις αμαρτίες σας
και κάθε λογισμό σας.
Μετανοιωμένοι καθαροί
και εξομολογημένοι
που ο Κριτής να μη σας πεί
η κόλαση αναμένει.
Μετάνοια χρειάζεται
ο κάθε βαπτισμένος
και να βρεθεί στο θάνατο
εξομολογημένος.
Της μετανοίας εντολή
είναι του Ιωάννη,
όπου εβάπτιζε τους πιστούς
εκεί στον lορδάνη.
Μετάνοια - εξομολόγηση
και Θεία Κοινωνία
είναι τα μόνα εφόδια
διά την σωτηρία.
Μετάνοια και προσευχή
δάκρυα και νηστεία
αυτά μας ανεβάζουνε
στην Ανω Βασιλεία.
Στο Περιβόλι Σου Θα ρθώ
γλυκειά μου Παναγία
να τελειωσω τη ζωή
με δίχως αμαρτία.
Δέσποινα στο Περβόλι Σου
θα ζήσω τη ζωή μου,
και στ' Άγια τα χέρια Σου
θα δωσω την Ψυχή μου.
Στο Περιβόλι Σου θα βρω
ένα μικρό καλύβι ,
να 'χω τον πόνο συντροφιά
τα δάκρυα στολίδι.
Δώσε μου Παναγία μου
χαρά μέσ την καρδιά μου,
και ας κυλούν στα μάτια μου
καυτά τα δάκρυά μου.
Τα δάκρυα του Μοναχού
είναι φωτιά που καίνε ,
με την ευχή της Παναγιάς ,
όταν τα χείλη λένε.
Βάλε με στον Παράδεισο
και μένα Δέσποινά μου ,
να βρεί η ψυχή μου ανάπαυση
από τα βάσανά μου.
Πολλές φορές αμάρτησα
Κυρά μου ενώπιον Σου,
Βοήθα με στην κρίση μου
στον Κύριο και Υιό Σου.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τέλος σας παραθέτω και την Μαντινάδα του Γέροντος για την Αργία της Κυριακής Ημέρας
ΟΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΟΙ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝΕ
ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ.
Την Κυριακή ημέρα τη δημιούργησε ο Κύριος, για να τη χαιρόμαστε όχι σκοτιζόμενοι σε μεθύσια και βρώμικες πράξεις, αλλά αισθανόμενοι ευχαρίστηση στη μελέτη των Αγίων Γραφών. Μας έδωσε ο Θεός αυτή την ημέρα κατά την οποία κατέστρεψε τη δύναμη του θανάτου και την ονόμασε Κυριακή, ώστε και από αυτό το όνομα να σεβαστούμε την ημέρα και να τηρήσουμε τις εντολές του Κυρίου. Μην προσπερνάς την εντολή της Κυριακής αργίας, μην κλέβεις την ημέρα Του, μη χωρίζεσαι από την προσευχή, μην απομακρύνεσαι από τη θεία Λειτουργία. Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από την εκκλησία. Είναι υψηλότερη από τον ουρανό, λαμπρότερη από τον ήλιο, φωτεινότερη από όλο τον κόσμο.
