Πάτερ θεόφρον Πατάπιε, τῆς ἐγκρατείας πυρί, τῶν παθῶν ὕλην ἅπασαν, ὡς καλάμην εὔπρηστον, καταφλέξας εἰσδέδεξαι, τοῦ Παρακλήτου τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ ἀπαθείᾳ τὸ φῶςἐξήστραψας· ὅθεν ἀπήλασας, τῶν δαιμόνων φάσματα, καὶ πρὸς τὸ φῶς, τῆς ζωῆς τὸ ἄδυτον, χαίρων ἀνέδραμες.
Πάτερ παμμάκαρ Πατάπιε, καταπατήσας ἐχθροῦ, φερωνύμως τὴν ἔπαρσιν,νίκης διαδήματι, οὐρανίῳ κεκόσμησαι, καὶ ἰαμάτων λαβὼν τὴν δύναμιν, ἐξ ἀνιάτων παθῶν ἰάτρευσας,τοὺς προσελθόντας σοι, καὶ φθορᾶς ἀπήλλαξας, δαιμονικῆς, ἴασιν δωρούμενος, ψυχῆς καὶ σώματος.
Ὅσιε Πάτερ Πατάπιε, καθάπερ λύχνος λαμπρός, ἐν τῇ πόλει τοῦ Βύζαντος, μυστικῶς ἐξέλαμψας, ἀρετῶν τελειότητι· νῦν δὲ θαυμάτων ταῖς ἐπιλάμψεσι, ταῖς προϊούσαις ἐκ τοῦλειψάνου σου, πᾶσαν περίοικον, τῆς Κορίνθου ἅγιε, φωταγωγεῖς, καὶ παρέχεις ἅπασι, ῥῶσιν καὶ ἔλεος.
Ὅσιε Πάτερ Πατάπιε τὴν σὴν ἁγίαν Μονὴν τὴν τὸ θεῖον σου λείψανον, ὡς σεπτὸν θησαύρισμα, ἱερῶς θησαυρίζουσαν, σκέπε καὶ σῷζε τῇ προστασίᾳ σου, ἐκ τῶν σκανδάλων τοῦ πολεμήτορος· τὴν σὴν γὰρ ἅγιε, πατρικὴν ἐκδέχεται, χάριν ἀεί, καὶ τῇ ἀντιλήψει σου , αὔξει καὶ σῴζεται.
Ὅσιε Πάτερ, τῆς κοσμικῆς ἐκκλίνας τύρβης, δι' ἄκρας ἡσυχίας Θεῷ ἡνώθης, θεωθείς κατὰ μέθεξιν· ὑπεράνω γὰρ γεγονώς, πάσης αἰσθήσεως, τῶν ὑπὲρ φύσιν δωρεῶν ἠξιώθης, καὶ ὧν μετέσχες καλῶν,τοῖς ποθοῦσι μετέδωκας· καὶ νῦν ἡμᾶς ἁγιάζεις, τῷ ἁγίῳ λειψάνῳ σου, καὶ τῇ ἐξ αὐτοῦ χάριτι, μυσταγωγεῖς τὰ κρείττονα. Ἀλλ' ὡς τῆς ἄνω ζωῆς μέτοχος, Πατάπιε ὅσιε, πρέσβευε τυχεῖν καὶ ἡμᾶς, τῆς θείας μακαριότητος.
