Σεβαστοί Πατέρες και αναγνώστες του παρόντος blog (αναρτησιολογίου), είναι η δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα που αναρτώ κάτι διαφορετικό από τα συνήθη τροπάρια και λειτουργικά κείμενα. Ενιωσα την ανάγκη να γράψω και ζητώ συγγνώμη αν κατι κάνω λάθος ή δεν γνωρίζω τόσο καλά. Όλοι ειμαστε αμαρτωλοί, όλοι εχουμε πολλές φορές πικράνει ή στεναχωρήσει αλλους ανθρώπους και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Είμαι και εγώ αμαρτωλός και ίσως ένεκα των αμαρτιών μου να μην είμαι αξιος ούτε να αρθρώσω την παραμικρή κουβέντα.
Εχω όμως την ανάγκη να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις και αν κάνω λάθος συγχωρέστε με και διορθώστε με. Ζήσαμε και ζουμε το τελευταίο δίμηνο πρωτόγνωρες καταστάσεις που δυστυχώς επηρέασαν ως ενα βαθμό και τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας. Είναι η ώρα που εμείς οι απλοί άνθρωποι ίσως θα πρέπει ταπεινά να κάνουμε υπακοή και ιδιώς να μην κρίνουμε. Παρα ταυτα δεν είναι κακό, καλοπροαίρετα να μοιραζόμαστε αυτό που διαπερνάει το νού μας βλέποντας και ακούγοντας τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Στο διάστημα που πέρασε και με αφορμή ολά όσα αφορουν τον Κορωνοϊο, ακούστηκε και απο υψηλα πρόσωπα της γής, ότι θα έπρεπε να γίνει εισήγηση στους Επικεφαλείς των Χριστιανικών Εκκλησιών ανεξάρτητα από το δόγμα αυτών για μεταφορά του Πάσχα σε εποχή που θα έχει περάσει ο Κορωναϊος. Όταν το διάβασα στην αποδελτίωση του Google News, αναρωτιόμουν αν αυτοί που τα λένε καταλαβαίνουν τι λένε, αν όπως λέμε στην Αργκώ της καθομιλουμένης "Πάνε Καλά"·
Δεν θα μπω στην διαδικασία θεολογικών αναλύσεων ή βιβλιογραφικών αναφορών στα συγγράμματα πατέρων. Για αυτό υπάρχουν άλλοι πολλοι πιο ειδήμονες και πολύ πιο ανώτεροι στα πνευματικά θέματα. Θα πω όμως ταπεινά πως βιώνω προσωπικά τη Μ. Εβδομάδα και το γεγονός της Αναστάσεως. Είναι ενα γεγονός που έγινε μεν πριν 2020 έτη σε συγκεκριμένο τόπο, σε συγκεκριμένο χρόνο αλλά εκτοτε κάθε Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και σε κάθε Θεία Λειτουργία γίνεται. Είναι σαν ενα ταξίδι στο χωροχρόνο, οπου εμείς βρισκόμαστε στο χρόνο και στο χώρο που έγινε η Σταυρωση και η Ανασταση και γινόμαστε ενα με τα γεγονότα, ένα με τον Κύριο μας και Εκείνος ομοίως ειναι στο τότε, στο τώρα και στο μέλλον. Ο χώρος και ο χρόνος τοποθετούνται σε μια άλλη διάσταση πέρα από τις αισθήσεις και την χοίκή μας αντίληψη. Τα λόγια για να περιγράψει κανείς αυτό το οποίο συντελείται και βιώνεται από τους πιστους κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας και ειδικά της Αναστάσιμης είναι πολύ φτωχά και πολλές φορές ατελή. Αυτό το οποίο βιώνουμε μεσα στη θεία λειτουργία δεν περιγράφεται με λόγια.
Έχοντας λοιπόν αυτό το βίωμα και ακουγοντας ότι κάποιοι Μεγάλοι της Γής εισηγήθηκαν να μετατεθεί το Πάσχα, μου φαινόταν αστείο. Ηταν σαν λέγαμε στο Χριστό, ότι ξέρεις δεν θα Αναστηθείς τρεις μέρες μετά όπως προφητευτηκε πολλάκις στη Παλαιά Διαθήκη, όπως Εσύ προετοίμαζες τους ανθρώπους για να μας βεβαιώσεις με την Αλήθεια σου, αλλα θα αναστηθείς όταν φύγει ο Κορωνοϊος σε σαράντα μέρες λες και κάναμε λόγο για Μνημόσυνο. Ευτυχώς δεν εισακούσθησαν από τα ώτα των Επικεφαλών των Εκκλησιών οι παραινέσεις των μεγάλων της γής. Ειδικά εμείς οι ορθόδοξοι 40 μέρες μετά την Εορτή των Εορτών που φέτος δεν κάναμε, σαράντα μέρες μετα εορτάζουμε την Απόδοση της Εορτής της Αναστάσεως. Η Απόδοση της Εορτής δεν είναι η Εορτή. Είναι μεγάλη εορτή και κατά την εορτή αυτή διαβάζουμε στην Εκκλησία σχεδόν όλα όσα διαβάζουμε και το βράδυ της Αναστάσεως αλλά δεν είναι η μεγάλη Εορτή. Αυτή την εορτή φέτος την χάσαμε, την κάναμε χωρίς να είμαστε όλοι μαζί, χωρίς να εχουμε την δυνατότητα να είμαστε στο Ναό, χωρίς να εχουμε την δυνατότητα να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε όπως κανουμε κάθε χρόνο και ειδικά την μέρα αυτή.
Αναρωτιέμαι όσο και αν θέλω να αποφύγω τις σκέψεις και να μην σχολιάσω, αναρωτιέμαι όμως τι είναι καλύτερο τι είναι πιο ευάρεστο στο Κυριο μας. Μπαίνουν τα διλημματα μπαίνουν δυστυχώς και αναπόφευκτα οι σκέψεις. Είναι καλύτερο να λειτουργούν οι Ναοί με κάρτα και αριθμό και όποιος προλάβει τον Κύριο είδε. Ναι Πατέρες μου ναι αναγνώστες του αναρτησιολογίου αυτου όσο και να ήθελα να πνίξω αυτες τις σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου.
Και στην Αμερική κάπως ο πρόεδρος το κατάλαβε και είπε ανοιξτε τους ναούς γιατί αν δεν τους ανοιξετε εσείς παρότι δεν ειναι στην δικαιοδοσία μου θα τους ανοίξω εγώ. Εδώ τι κάνουμε? Χρειάζεται άραγε αντί με μύρο να καθαρίζουμε με αντισηπτικό τις εικονες. Είναι δυνατόν να μπαίνουμε στους ναούς με καρτούλα και να ειμαστε κοντά με τον πλησίον μας αλλά σε απόσταση τριών μέτρων. Είναι άραγε σωστό να βλέπουμε τον διπλανό μας σαν πηγή μόλυνσης και να καθόμαστε στα τρία μέτρα από αυτόν. Θα μου πείς δες το αντίστροφα, πες ότι εγώ ειμαι η πηγή της μόλυνσης και καθομαι μακρυα από τον αδελφό μου για να μην τον κολλησω. Προσπαθώ να το δώ έτσι, αλλά όσο και να το παλεύω κάτι δεν μου κολλάει σε όλο αυτό. Και αναρωτιέμαι θα επανέλθουμε άραγε στη κανονικότητα, στην κανονική εκκλησιαστική τάξη ή μήπως με αφορμή το γεγονός του Κορωναιου λίγο λίγο θα αρχίσουμε να αλλοιώνουμε τη εκκλησιαστική τάξη σε πράγματα τα οποία είναι ουσιώδη και θεμελιώδη. Γιατί η μετοχή στη θεία λατρεία είναι και συμμετοχή, είναι Κοινωνία με τον Θεό αλλά και Κοινωνία με τον συνάνθρωπο. Δεν κρίνω και δε θέλω να κρίνω κανένα και για τίποτα, δεν ειμαι αξιος για κάτι τέτοιο και δεν πρέπει. Αλλά δεν μπορώ να μην εξωτερικεύσω τους προβληματισμούς μου, τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό βλέποντας και ακούωντας τα τεκταινόμενα.
Πέρασαν σαράντα μέρες από την μέρα του Πάσχα, από την μέρα της Λαμπρής και αναρρωτιέμαι όλες αυτές τις μέρες που ο Κύριος, ήταν στην γή και χτύπαγε πόρτες πέρναγε με το σώμα του μέσα από τους τοιχους για να μπεί στις οικίες μας, για να μας πεί Αναστήθηκα και μη φοβάστε το θάνατο γιατι μαζί με μένα θα αναστηθείτε και εσείς, αναρωτιέμαι αν το πρώτο ερώτημα που του κάναμε μόλις τον αντικρύσαμε ήταν γιατί δεν φοράει μάσκα ή γιατι δεν έβαλε γάντια. Αναρωτιέμαι αν όταν μας ειπε να βάλουμε το δάκτυλο μας στην πλήγή της πλευράς του για να βεβαιωθούμε ότι αναστήθηκε και ότι είναι ο Ιδιος, αναρωτιέμαι αν του ειπαμε "Περίμενε Κύριε, στάσου τι μας ζητάς, περίμενε πρώτα να βαλουμε αντισηπτικό και γαντάκια γιατί κυκλοφορεί Κορωνοιός".
Πατέρες μου, αγαπημένοι αναγνώστες δεν σας κρύβω ότι με έπιασαν τα γέλια και συγχωρέστε με όταν είδα σε διάφορους χώρους, δεν θα πω που, που φορούσαν μάσκα, αλλά όχι αυτή τη χειρουργική, την άλλη που είναι σαν κάσκα μελισσοκόμου ή οξυγονοκολλητή. Ευτυχώς δε με αξίωσε ο Θεός να δώ να ερχεται ανθρωπος στην εκκλησια με τετοιο πράγμα.
Συγχωρέστε με που δεν μπορω να δεκτώ αυτή τη πραγματικότητα ως θεόσδοτη ή εστω ως ευάρεστη στο Θεό. Συγχωρέστε με. Ακόμα ομως, μας ανέχεται και αυτό είναι το μεγαλείο του Κυρίου μας το θέμα είναι ως πότε θα μας ανέχεται με όλα αυτά. Και πάλι μεγάλη η μακροθυμία του Κυρίου μας.
Και με αυτά και με αλλα φτάσαμε τελικά στην Ανάληψη. Πως αραγε θα αισθάνεται ο Χριστός μας αύριο βλέποντας μας σε αυτή τη κατάσταση. Η πορεία μας περνάει από τη Σταυρωση, από την Ανάσταση αλλά δε σταματάει εκεί. Πρέπει να είναι μια συνεχής πορεία προς τα πάνω. Η πορεία αυτή όμως γίνεται με την ένωση με τον Θεό.
Ο Θεός μέσα στα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτοκου ενανθρώπισε και μέσα από τη ζωή, τη Σταυρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη μας καλεί να γινουμε κατα χάρη Θεοί Υιοι Θεού. Μας παρέδωσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μας έδωσε το δώρο των δώρων τη Θεία Κοινωνία.
Όσο και αν θέλουν κάποιοι να υπεκφυγουν την αλήθεια μέσα από τις διατυπώσεις τις νομοθετικές της παρούσας περιόδου, η αλήθεια είναι μια ότι με τον ένα ή με τον αλλο τρόπο ο στόχος πολλών υπήρξε το μυστηριο της θείας ευχαριστιας. Με τον ένα ή με τον αλλο τρόπο ο σκοπός όλου αυτου που ζήσαμε και που ακόμα ζούμε ήταν να αποκλειστουν οι άνθρωποι από τη Θεία Κοινωνία αλλά και από την Κοινωνία με τους συνανθρώπους. Η Θεία Κοινωνία είναι που εξοργίζει τον διάβολο και τους απανταχού της γής συν αυτώ. Ούτε η Θεία Λειτουργία ούτε η Θεία Κοινωνία πρέπει να αλλάξουν. Είναι μυστήρια θεόσδοτα και όπως παρεδόθησαν από τον Κύριο και από τους Πατέρες της Εκκλησίας έτσι και πρέπει να γίνονται έως εσχάτων.
Αν χρειαστεί να υπομείνουμε διωγμό για αυτό που είμαστε και αυτό που πιστεύουμε πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το υποστούμε (πρέπει να προετοιμαστουμε για αυτό), όμως σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να δεχθούμε να αλλάξουμε κάτι το οποίο είναι θεόσδοτο. Η περίπτωση του κορωνοιου ήταν μια πρόβα, έρχονται στο μέλλον αλλες καταστάσεις μια γεύση των οποίων πήραμε σε αυτή τη φάση. Ολοι κριθηκαμε και πολλά που θα συμβουν και στη χώρα μας ίσως να μην συνέβαιναν στο μέλλον . Ο Κυριος να μας προστατευει, να μας ενδυναμώνει και να μας φωτίζει και να μακροθυμήσει και να μας ελεήσει. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο σύγχώρεση ο καθενας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί αν γίνεται.
Σε κάποιες λεπτομέρειες φαινεται ξεκάθαρα και το θέλημα του Κυριου όταν ο Κύριος σιωπά. Και έχω την αίσθηση ότι ο Κυριος έχει καθησει σε μια γωνιά και μας βλέπει όλους και καρτερικά περιμένει να δει τι θα κανουμε πως θα αντιδράσουμε, πως θα σκεφτουμε, πως θα μιλήσουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κυριος φέτος μας εδειξε και ιδιοις ομμασι το αίμα του επάνω στον Σταυρο όχι την ώρα που θέλανε οι μεγάλοι της γης αλλα την προκαθορισμένη ώρα που εγινε η σταυρωση (βλέπε ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ). Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κυριος εδωσε τον Παναγιο Φως του όχι την ώρα που ζήτησαν να μεταφερθεί η Ανασταση του οι μεγάλοι της γης αλλά το Μ. Σάββατο το μεσημέρι στο Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Τι θέλει να μας πεί ο Ποιητής άραγε. Οπως το αντιλαμβάνομαι θέλει να μας πεί ότι η ώρα της Σταυρωσης και της Ανάστασης ειναι συγκεκριμένη έχει προφητευτεί πολλάκις και δεν αλλάζει ούτε μεταφέρεται. Σήμερα δεν εχουμε την Εορτή του Πάσχα αλλά την εορτή της Απόδοσης του Πάσχα. Διαβάζουμε στην Εκκλησία σχεδόν όλα όσα διαβάζουμε την Κυριακή του Πάσχα και ετοιμαζόμαστε για το επόμενο γεγονός αυτό της Αναλήψεως και δεν σταματάμε εκεί εχει και συνέχεια. Η Πορεία μας δεν σταματάει ουτε στη Σταυρωση ουτε στην Ανάσταση έχει και συνέχεια.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ! Μην δεχτειτε να πείτε όπως θα πουνε ενδεχομενως στα πρωινάδικα της τηλεόρασης ότι σημερα κάναμε Πάσχα και Λαμπρή. Οχι σήμερα εορτάσαμε με λαμπρότητα την Απόδοση της Εορτής του Πάσχα που δεν μας αφησαν να κάνουμε τον Απρίλιο και πάλι με τους περιορισμούς που επεβαλλαν οι διάφορες δυνάμεις που ανεβάζουν και κατεβάζουν πλανητάρχες, που δημιουργούν και διαλύουν κράτη. Να προσευχεσθε και για τους Ιερείς μας και για τους Αρχιερείς μας τώρα χρειάζονται και τις προσευχές μας και τη συμπαράσταση μας και τη φωνή μας και το βλέμμα μας και την αγκαλια μας και την υπακοη μας στους Αποστολικούς Κανόνες των οποιων θεματοφύλακες ειναι και στους οποιους μας καλούν να υπακουμε.
Χριστός Ανέστη και ελπίζω από δω και πέρα στο site αυτό να εχω μόνο αναρτήσεις με Κοντάκια, Τροπάρια και Δοξαστικά όπως πάντα.
Χριστός Ανέστη!
