Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην α΄ 1 – 17

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσιν δι' αὐτοῦ. οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ' ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγεν λέγων· Οὗτος ἦν ὃν εἶπον, Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

ΧΑΙΡΟΙΣ Η ΙΕΡΑ ΚΕΦΑΛΗ, ΤΟ ΚΑΘΑΡΟΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΚΑΤΑΓΩΓΙΟΝ


Χαίροις ἡ ἱερὰ κεφαλή, τὸ καθαρν τν ρετν καταγώγιον, ὁ θεος τς θειοτάτης, ἱερωσύνης κανών, ὁ Ποιμν ὁ μέγας, ὁ φανότατοςπυρσς ὁ τς νίκης, ἐπιφερόμενος νομα, ὁδεομένοιςσυμπαθς πικλώμενος· ὁ καμπτόμενος, ἀσθενν τας δεήσεσι· ῥύστης ὁ ἑτοιμότατοςφρουρς ὁ σωτήριοςπσι τος πίστει τελοσιτήν παναοίδιμον μνήμην σου.Χριστν καταπέμψαιΠαμμακάριστε δυσώπειτὸ μέγα λεος.

Τίμιος ναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου ατοῦ.

Χαίροις ὁ ἱερώτατος νοςτὸ τς Τριάδος καθαρν νδιαίτημα, ὁ στλος τς κκλησίας, ὁ τν πιστν στηριγμόςκαταπονουμένων ἡ βοήθεια, ἀστήρ, ὁ τας λάμψεσιν,επροσδέκτων δεήσεωνδιασκεδάζωνπειρασμν τε καὶ θλίψεωνσκότος πάντοτε, Ἱεράρχα Νικόλαε. ὅρμος ὁ γαληνότατος, ἐν ᾧ καταφεύγοντεςοἱ τρικυμίαις τοῦ βίου περιστατούμενοι σώζονταιΧριστν κδυσώπειτας ψυχας μν δοθναιτὸ μέγα λεος.

Οἱ ἱερες σου Κύριε νδύσονται δικαιοσύνην.

Χαίροις ὁ ζήλου θείου πλησθείς, ἀπαγωγς τε πονηρς λυτρωσάμενος, ἀδίκως μέλλοντας θνσκειν, ἐπιστασίᾳ φρικτῇ, καὶ τας δι' ὀνείρων προσφοιτήσεσιΠηγὴ ἡ πηγάζουσα, ἐν τος Μύροις Νικόλαεμύρα πλουσίωςκαὶ ψυχς καταρδεύουσατὰ δυσώδη τε τν παθν πελαύνουσαΜάχαιρα τὰ ζιζάνιατς πλάνης κτέμνουσαΠτύον λικμίζον ρείουτὰ ἀχυρώδη διδάγματαΧριστν καταπέμψαιτας ψυχας μν δυσώπειτὸ μέγα λεος.

νθρωπε τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστὲ θεράπονλειτουργὲ Κυρίου, ἄνερ πιθυμινσκεος κλογςστλε καὶ ἑδραίωμα τς κκλησίαςΒασιλείας κληρονόμεμὴ παρασιωπήσςτοβον πρ μν τν Κύριον.