Τῆς Νικομηδείας ᾽Εκκλησία, τὴν πρῴην τῶν εἰδώλων ἱέρειαν, νῦν δὲ σεπτὴν τοῦ Χριστοῦ μάρτυρα Δόμναν, ἑορταστικῶς τιμᾷ, τὴν αὐτῆς θείαν ἀλλοίωσιν, καὶ θαυμαστὴν μεταστροφήν, πρὸς μίμησιν προβαλλομένη. Αὕτη γὰρ τὰς τοῦ θείου Παύλου ᾽Επιστολὰς ἀναγνοῦσα, ἐκ καρδίας εἰς τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν ἐπίστευσεν. ᾽Εν προσευχῇ δὲ νηστείᾳ καὶ ἐλεημοσύνῃ ζῶσα, τὸν εὐνοῦχον ῎Ινδην εἰς τὴν τῆς ἀληθείας πίστιν ὡδήγησε, καὶ ἀλείπτης αὐτοῦ πρὸς τὸ μαρτύριον γέγονεν. Θαυμαστῶς τε αἰκισμοὺς καὶ μαστιγώσεις ὑπομείνασα καὶ ἐν εἱρκτῇ ἐγκλεισθεῖσα, ὑπὸ ᾽Αγγέλου ἐτρέφετο. Διὰ σαλότητος τῶν δεσμῶν ἀπολυθεῖσα, ἐν σπηλαίῳ ἀνδρικῶς ἠσκήτευεν. Εἶτα τῶν μαρτύρων τρία ἱερὰ λείψανα ἐν θαλάσσῃ εὑροῦσα, καὶ πλησίον αὐτῶν προσευχομένη, δέχεται τὸν διὰ ξίφους καὶ πυρὸς θάνατον. Καὶ νῦν ἐν οὐρανῷ σαββατίζουσα, σὺν λοιποῖς μαρτύρων χοροῖς, πρεσβεύει Κυρίῳ, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
...Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι... Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
