Σύμπασα φύσις ἀνθρώπων νὺν προεόρταζε, χαρμονικῶς καὶ σκίρτα, τοῦ Σταυροῦ γὰρ τὸ ξυλον, μέλλει προτεθῆναι πᾶσι πιστοίς, ἰατρεῖον ἀδάπανον, καὶ νοσημάτων λυτήριον καὶ παθῶν, καὶ παντοίων περιστάσεων.
Δεῦτε κατίδωμεν ξένον πιστοὶ τεράστιον, πῶς τοῦ Σταυροῦ τὸ ξύλον, καταπαύει φλογώσεις, κοιμίζει ἀλγηιδόνας, πάθους παντός, ἀπαλλάττει τοὺς κάμνοντας, Προεορτάσωμεν τοίνυν, καὶ τὴ αὐτοῦ, προελεύσει νὺν σκιρτήσωμεν.
Ζῶντες ὄμού καὶ θανόντες προευτρεπίσθητε, τῆς γὰρ ζωῆς τὸ ξύλον, τὸ τὸν Ἅδην νεκρώσαν, ὁ φύλαξ τῶν ἀνθρώπων, ἡ τῶν νεκρῶν ἐξανάστασις ἔρχεται, πᾶσι τήν ἄφθονον χάριν νὺν παρασχεῖν, τοὶς αἰτοῦσι μετὰ πίστεως.
...Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι... Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
