ΑΓΙΟΥ ΙΑΣΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΥ ΤΩΝ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Όταν στην νήσο Κέρκυρα εβασίλευε ο ηγεμόνας Κερκυλίνος, Ρωμαίος τοποτηρητής, ο Χριστιανισμός στο νησί αυτό περνούσε τρομερό διωγμό από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους. Πολλοί τότε, επότισαν με το άγιο αίμα τους το δένδρο της πίστεως, γιατί έμειναν σταθεροί εις την λατρεία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Τα χρόνια, λοιπόν, εκείνα, υπήρχαν στο νησί δυο φλογεροί μαθηταί του Αποστόλου Παύλου, ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος. Ο Ιάσων ήταν Έλλην από την θεσσαλονίκη. Ο Σωσίπατρος καταγόταν από τη Βέρροια. Αι Πράξεις των Αποστόλων τον ονομάζουν «Σώπατρον Βερροιαίον». Τους δυο αυτούς Χριστιανούς, ο Παύλος τους έκανε μαθητάς του στη Θεσσαλονίκη.

Ο μέγας αυτός διδάσκαλος της Οικουμένης, το στόμα του Χριστού, το σκεύος της εκλογής και ο περίλαμπρος Μάρτυς της θρησκείας μας, διατρέχοντας όλη τη γνωστή τότε Οικουμένη και κηρύσσοντας τον λόγο του θεού στους ανθρώπους, έφθασε και στην θεσαλονίκη. Εκεί είχε έλθει ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος από την Αχαΐα για διάφορες δουλειές τους. Αφού άκουσαν τόν Απόστολο Παύλο να τους ομιλεί με θέρμη και με πειστικότητα, για τον Ένα μόνο και αληθινό Θεό, άρχισε μέσα στις ψυχές τους να ανάβει η φλόγα της ελπίδας και της πίστεως στο θεό των Χριστιανών. Είδαν, ότι η Χριστιανική θρησκεία είναι η μόνη θρησκεία, πού μας λέγει για τον ένα αληθινό θεό και πίστεψαν ακράδαντα σ' αυτόν τον θεόν. Ο Ιάσων εφιλοξένησε τον Παύλον και τον Σίλαν εις το σπίτι του. Οι Ιουδαίοι όμως, πήραν μερικούς από την αγορά κακούς και επετέθησαν κατά της οικίας του Ιάσωνος. Ιδού πώς το περιγράφουν αι Πράξεις των Αποστόλων:

Προσλαβόμενοι δὲ οἱ ἀπειθοῦντες ᾿Ιουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν, ἐπιστάντες τε τῇ οἰκίᾳ ᾿Ιάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς ἀγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον· μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον τὸν ᾿Ιάσονα καί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας, βοῶντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, οὓς ὑποδέδεκται ᾿Ιάσων· καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα ἕτερον λέγοντες εἶναι, ᾿Ιησοῦν. ἐτάραξαν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας ἀκούοντας ταῦτα, καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ ᾿Ιάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς.

Ό Απόστολος Παύλος τους κατήχησε στή Χριστιανική θρησκεία και τους εκανε, με τό παράδειγμα του και τα λόγια του, φάρους της Χριστιανωσύνης σ όλη τήν Οικουμένη. Έγιναν ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος απόστολοι τοΰ Χριστιανισμού, οι οποίοι σ' Ανατολή και Δύση διέδωσαν με πρωτοφανή ζήλο, τα διδάγματα της πίστεως μας.

Τόσο δε ο θείος Παύλος αγαπούσε τους δυό αυτούς πιστούς Χριστιανούς, ώστε τους ονομάζει «συγγενείς του» στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Και πράγματι, οι δυό αυτοί Απόστολοι, εταυτίσθησαν με τον Απόστολο Παύλο, λόγω τής υπερβολικής τους αρετής και της αγάπης τους της μεγάλης προς τους συναθρώπους των. Ακολούθησαν τον Απόστολο Παύλο στάς Αθήνας, στην Κόρινθο και τα Ιεροσόλυμα.

Αυτοί, λοιπόν, οι δυό Απόστολοι γύρισαν την Ανατολή και την Δύση ολόκληρη, κηρύσσοντες τον Λόγο του θεού. Παντού ίδρυσαν εκκλησίες, έκαναν κηρύγματα, εσαγήνευαν αγνούς και αθώους ανθρώπους και διέδωσαν τή Χριστιανική θρησκεία στα μέρη, από τα οποία περνούσαν. Δεν εφοβούντο κανέναν κίνδυνο. Πίστευαν, ότι ο θεός τους βοηθάει καί τους παραστέκει σε κάθε τους βήμα. Η ζωή τους ήταν ακηλίδωτη και απόλυτα σύμφωνη με τον λόγο του Ευαγγελίου.

Ό Απόστολος Παύλος ανέθεσε στον Αγιο Ιάσονα, την Μητρόπολη της Ταρσού της Κιλικίας καί

στον Σωσίπατρο την Μητρόπολη του Ικονίου. Στις δύο αυτές Μητροπόλεις, η ζωή, το παράδειγμα και το εργο των Αρχιερέων τους, ήταν αξιοθαύμαστο. Πολλοί άνθρωποι έγιναν Χριστιανοί και ελάτρευσαν τον θεόν.

Άφού, λοιπόν, οι δυο Απόστολοι έμειναν για αρκετό καιρό στις Μητροπόλεις τους, αφου ενεφύσησαν πολύ θερμά και πειστικά την πίστη μας στις καρδιές των Χριστιανών κατοίκων, εθεώρησαν καλό να σπείρουν το θειο κήρυγμα και στη Δύση.

Ήλθαν, λοιπόν, για να εργασθούν για το Χριστό, στην ωραία πόλη της Κέρκυρας το 67. μ.Χ. Εκεί έκτισαν μια ωραιότατη εκκλησία, έξω από τα τείχη της πόλεως και την ονόμασαν "Ο Πρωτομάρτυς Στέφανος". Ημέρα και νύχτα, λοιπόν, οι δυο Απόστολοι έκαναν τα μυστήρια της Εκκλησίας μας στον ναό και εκήρυσσαν τον θείο Λόγο, στους Κερκυραίους.

Μιά νύχτα όμως, ενώ οι Άγιοι προσηύχοντο, ήλθαν μερικοί ειδωλολάτρες και τους ερωτούσαν:

Πέστε μας ποια είναι η πίστις σας; Ποιόν θεό πιστεύετε; Διότι βλέπομε πολλά θαύματα να γίνονται στο όνομα του θεού σας.

Οι δε Χριστιανοί απήντησαν: Ο θεός μας είναι ο Κύριος ημών ΊησοΟς Χριστός και η πίστη μας δεν στηρίζεται σε αποδείξεις, όπως σεις νομίζετε, αλλά σε έργα φανερά και θαυμαστά. Εμείς πιστεύομε, ότι μεταξύ όλων των ανθρώπων πρέπει να υπάρχη αγάπη και ομόνοια.

Οί ειδωλολάτρες αυτά ακούοντες και βλέποντες επίστευαν εις τον Χριστόν και εγίνοντο Χριστιανοί.

Αλλά σε λίγο χρονικό διάστημα, ο ηγεμόνας Κερκυλλίνος έμαθε την εργασία αυτή των Αγίων και την αύξηση της Εκκλησίας των Χριστιανών. Εστειλε -ανθρώπους προς τους Αποστόλους και τους είπε:

Πέστε μοι, ποιοί είσθε; Ποιος είναι ο θεός που πιστεύετε και γιατί εμποδίζετε την λατρεία των Ρωμαϊκών θεών. Πρέπει να γίνετε και σεις λάτρεις των θεών του Ολύμπου και των Ρωμαϊκών θεών, γιατί διαφορετικά θα υποστήτε φρικτά βασανιστήρια και τελικά θα σας αποκεφαλίσω.

Οί δύο όμως Απόστολοι ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για τον Χριστό. Γι' αυτό απάντησαν με θάρρος:

Δεν μας φοβίζουν τά βασανιστήρια, πού θά μας κάνης. Ό θεός μας είναι ο εσταυρωμένος καί αναστηθείς Χριστός και διδάσκει την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Μετά τη ζωή αυτή υπάρχει μία αλλη ζωή αιώνια ,όπου οι δίκαιοι θα ανταμειφθούν από τον Χριστόν, οι δε άδικοι θα βυθισθούν εις τά σκότη της αιωνίου κολάσεως. Για τον λόγο αυτό, εσύ έχεις εξουσία έπί των σωμάτων μας μόνον. Μπορείς νά μας βασανίσης και να μας αποκεφάλισης. Εμείς όμως δεν φοβούμεθα αυτά, διότι ή ψυχή μας είναι δοσμένη στον Χριστό μας και θά άνταμειφθή στην μέλλουσα ζωή.

Αλλ' ό ηγεμόνας δεν υποχώρησε. Επέμεινε, προσπαθώντας να εξαναγκαση τον Ιάσωνα και τον Σωσίπατρον νά δεχθούν τήν πίστη των Ρωμαίων. Τότε οι δύο Απόστολοι απήντησαν:

Είσαι εχθρός πάσης δικαιοσύνης καί αληθείας καί πρέπει νά ντρέπεσαι πού ονομάζεις θεούς αυτούς, στο όνομα των όποιων γίνοται τόσα εγκλήματα. Γιατί στο όνομα των θεών σας γίνονται παιδοκτόνίες και μαγείες. Στο όνομα των θεών σας γίνονταν μέθες και ασελγειες. Οι θεοί σας δρν διαφέρουν από τους μεγαλύτερους κακούργους. Ενω ο θεός μας, διδάσκει τήν αγάπη καί τήν αλληλεγγύη ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους.

Τότε ό Βασιλεύς εθύμωσε πολύ καί διέταξε νά κλείσουν τους Αποστόλους στην φυλακή έως ότου σκεφθή τί θά τους κάμη.

Στη φυλακή, όταν έκλεισαν τσυς Αποστόλους, υπήρχαν επτά λησταί. Ο φοβερότερος από αυτους

ήταν ό Σατορνίνος. Μόλις, λοιπόν, μπήκαν οι Απόστολοι, ο Σατορνίνος είδε έναν ωραίο και ακτινοβολούντα νεανία να τους οδηγεί. Αμέσως ο ληστής, είπε το περιστατικό αυτό στους Αποστόλους. Τότε οι Αγιοι είπαν στον ληστή :

—Πίστευε εις τον Χριστόν, γιατί Αυτός ποτέ δεν αφήνει μόνους τους πιστούς οπαδούς του. Ο νέος, πού είδες να μας οδηγεί ήταν ο Αγγελος τού Κυρίου μας, ο όποιος φροντίζει για την σωτηρία και την φύλαξη των ελπιζόντων στον θεό μας. Τότε και οι επτά λησταί, με ενα στόμα, εφώναξαν:

—Είμεθα δούλοι.του Χριστού. Προσευχηθείτε για μας, Αγιοι άνθρωποι, γιατί είμεθα πλέον μελλοθάνατοι.

Πράγματι! ΟΙ 'Απόστολοι προσευχήθηκαν θερμά στον θεό για τήν σωτηρία των ληστών. 'Αμέσως, μιά ουράνια εΰωδίά γέμισε τήν φυλακή και δλοι οί φυλακισμένοι έχαίροντο γιά τήν ευσπλαχνία τοΰ Χριστού.

Ο δεσμοφύλακας τής φυλακής, τήν άλλη ήμερα είδε μέσα στή φυλακή έναν λαμπρό νέον να κρατεί είς το αριστερό χέρι τον σταυρό και εις το δεξιό ρομφαία. Τόσο εφοβήθηκε από το γεγονός αυτό, ώστε άνοιξε αμέσως τήν πόρτα, της φυλακής και γονυπέτησε μπροστά στους Αποστόλους. Εκείνοι του είπαν να πιστεύση στο Χριστό και θα σωθεί.

Μέσα στη φυλακή, οι δυο Απόστολοι βάφτισαν Χριστιανούς, τον φύλακα Αντώνιο και τους επτά ληστάς.

Μετά άπό μερικές ήμερες, ό βασιλεύς πληροφορήθηκε δλα δσα συνέβαιναν στην φυλακή. "Εστειλε, λοιπόν, φρουρά άπό στρατιώτες νά πάρουν τους δύο 'Αποστόλους, τους επτά ληστάς και τον δεσμοφύλακα Άντώνιον και νά τους φέρουν μπροστά του.

Μόλις οι στρατιώτες ήλθαν στη φυλακή και έκοίταξαν μέσα στο κελλί των Αποστόλων, είδαν ενα υπέροχο θέαμα. "Ενας νέος πανέμορφος και αποφασιστικός κρατούσε στο δεξί χέρι φλογερό σπαθί και στο αριστερό του τόν Σταυρό του Κυρίου μας. Ο νέος αυτός επροστάτευε με το σπαθί του τους φυλακισμένους, οι όποιοι τώρα είχαν αλλάξει όψη τελείως. Ησαν στολισμένοι με χρυσοκέντητα φορέματα και στά κεφάλια τους έφεραν χρυσά στεφάνια, όλοι δε εψαλλον με χαρούμενη φωνή:

Αγιος, "Αγιος "Αγιος Κύριος Σαβαώθ, ...ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Μόλις είδαν αυτά τά θαυμάσια γεγονότα οι στρατιώτες, δεν έτόλμησαν νά ανοίξουν τήν φυλακή και νά πάρουν τους φυλακισμένους. Επέστρεψαν απρακτοι στον βασιλέα και ανέφεραν τα γεγονότα.

Τα γεγονότα αυτά τα άκουσε ο βασιλεύς και τον έκαναν έκτος εαυτου από το θυμό του. Διέταξε τότε ενα μάγο ειδωλολάτρη, νά κάμη και αυτός ενα θαύμα για να ιδούν οι κάτοικοι της πόλεως την δύναμη του Διός, δηλ. του Σατανά και να μη πιστέψουν στους Αποστόλους.

Και ο μάγος εκείνος πήρε ενα σάκκο σιτάρι και ενα αλέτρι. Πήγε σε ενα χωράφι έξω από την πόλη και εκεί με διάφορες μαγείες και σατανικές ενέργειες έσπειρε σιτάρι. Σε λίγο το σιτάρι έβλάστησε και έκανε στάχεις. Τότε, ό γεωργός εκείνος τοΰ ψεύδους και τής ασεβείας εθέρισε το σιτάρι και το μετέφερε στο μΰλο. Το άλεσε, το έζύμωσε ψωμί και το έδωσε στο βασιλέα. Τότε ό βασιλιάς έκανε θυσία στον Δία και Μστειλε νά φωνάζουν σέ δλη τήν πόλι, δτι δεν υπάρχει ανώτερος θεός άπό τους θεούς του 'Ολύμπου. Δυστυχώς ό άθλιος έκεΐνος βασιλας δέν κατάλαβε, δτι δλα αυτά ήταν £ργα τοΰ διαβόλου, γιά νά μή πιστέψουν οί κάτοικοι τής Κερκύρας στον 'Εσταυρωμένο Κύριο μας.

Την άλλη ημέρα, ο ασεβής εκείνος βασιλιάς, επήγε στη φυλακή. Έπρόσταξε νά έξέλθη μόνον ό δεσμοφύλακας 'Αντώνιος. Μόλις δε είδε τον 'Αντώνιο, τοΰ είπε: Πες μου, γιατί έφυγες άπό τη λατρεία τοΰ Διός;

Ό δε 'Αντώνιος απήντησε: Ό αληθινός θεός είναι ό Κύριος ημών Ίησοΰς Χριστός. Ό δε Δίας και οι άλλοι θεοί τοΰ Όλύμπου είναι ψεύτικοι θεοί και δημιουργήματα τοΰ Σατανά. Τότε ό βασιλιάς διέταξε να του κόψουν τό δεξί του χέρι. Ένόμισε όάθλιος, δτι έάν έδασάνιζε τον 'Αντώνιο, θά τον έκανε νά γυρίσει στη λατρεία του Σατανά. Αλλά ό Χριστός έδωσε θάρρος στον Αντώνιο και ύπέμενε τά μαρτύρια αυτά με θαυμαστή καρτερία. Τότε ό βασανιστής, διέταξε νά κοπή και τό αριστερό χέρι τοΰ Μάρτυρος.

Σε λίγο διέταξε να του κοπούν τα δυό του πόδια. Ό Μάρτυς, όμως, υπέμενε όλα αυτα με θαυμαστή καρτερία. Οταν μάλιστα ερώτησε ό βασιλιάς, γιατί δέν υποκύπτει στά βάσανα, ό "Αγιος απάντησε:

Οταν μου έκάνατε δλα αυτά τά μαρτύρια, ήλθε "Αγγελος Κυρίου, και μέ ενεθάρρυνε πολύ και μοΰ είπε, δτι ό Κύριος μου βλέπει τά μαρτύρια μου και θά δείξη σύντομα τήν άπειρη Αύτοΰ αγαθότητα καΐ δικαιοσύνη.

Μόλις είπε αυτά ό 'Αντώνιος, δλοι οι.παρόντες φρουροί τοΰ βασιλέως και ό ίδιος ό ειδωλολάτρης βασιλιάς, έγέλασαν και άρχισαν νά τον χτυπούν.

'Αλλ' ιδού έγινε μέγα θαΰμα. "Ενας φοβερός σεισμός έγινε στην πόλη. Τρομερή βροντή ακούστηκε άπ' άκρου εις άκρον της Κερκύρας και το παλάτι του βασιλιά κατέρρευσε.

Εκείνη τή στιγμή ήλθε τρέχοντας ένας αγγελιοφόρος και είπε στον άσεβη ηγεμόνα, ότι ή γυναίκα του και τά δυο παιδιά του κατεπλακώθησαν άπό τά ερείπια.

Μετά άπό αυτό το φοβερό γεγονός το όποιον ήταν το σημείο της θείας Δικαιοσύνης, φόβος μέγας κατέλαβε τον ηγεμόνα. 'Εγκατέλειψε αμέσως τή φυλακή και έφυγε άπό το ερειπωμένο πιά παλάτι.

Δυστυχώς, εκείνος ό όποιος έχει θολωμένο τό μυαλό του από τήν σατανική μέθη, δέν είναι δυνατόν νά πιστέψη ε'ις τήν ζωογόνο δύναμι της πίστεως, εις τον Ναζωραΐον,

Ετσι ο ασεβής εκείνος βασιλιάς, έλαβε την απόφαση να αποκεφάλισει τον Αγιο Αντώνιο.

Τήν άλλη ήμερα πήγε στή φυλακή και προσεπάθησε νά συλλαβή ό ίδιος με τά χέρια του τον Μάρτυρα. Ό 'Αντώνιος δέν αντιστάθηκε καθόλου, άλλα ό Κύριος δέν τον άφησε μόνον. Τά χέρια τοΰ ηγεμόνα παρέλυσαν, μόλις έπλησίασε τον Μάρτυρα. Πλην όμως, και μετά τό νέο τούτο θαύμα ή

ψυχή του σατανικού βασιλιά έμεινε σκοτισμένη από τον διάδολον. Διέταξε νά αποκεφαλίσουν αμέσως τον ευσεβή Άντώνιον.

Μόλις άκουσε αυτό ό Μάρτυς, έδόξασε τό Θεό, πού τον αξίωνε νά πεθάνη γιά τήν πίστι του Χρίστου. Γιατί, δεν υπάρχει πιο μεγάλο άθλημα, από το να μαρτυρήσει κανείς δια την αγάπη του Χριστού.

Αμέσως οι στρατιώτες έσυραν τον Αγιο έξω από τήν πόλη. Τότε, ενω επλησίαζε η ώρα να τόν αποκεφαλίσουν και ο Αγιος προσηύχετο, ακούστηκε βροντερή φωνή από τον Ουρανό, η οποία έλεγε:

Χαίρε, αθλητά Αντώνιε. Καλά αγωνίσθηκες. Ευτυχισμένος θα είσαι μεταξύ των ανθρώπων. Ελα, λοιπόν, στον ούρανόν και αναπαύου στην ετοιμασμένη για σένα ευδαιμονία. Ενώ δε εψαλλεν ο Αγιος και εδόξαζε τον Χριστόν, παρέδωσε το πνεύμα του εις τα χέρια του θεού του ζώντος.

Την νύχτα όι Χριτσιανοί της Κερκύρας, έλαβαν τό άγιο λείψανο του και με τήν πρέπουσα τιμή, τό ενεταφίασαν στο προαύλιο του Ναού του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ετσι παρέδωσε το πνεύμα του ο Μάρτυς Αντώνιος.

Τώρα ερχεται η σειρά του Ιάσονος και του Σωσιπάτρου δια το μαρτύριον. Μετά δύο ήμερες πρόσταξε ό βασιλεύς και οι Απόστολοι ήλθαν μπροστά του, για να δικαστούν. Κατ' αρχάς, άρχισε να τους κολακεύη και τους ελεγε τα έξης:

Δεν θέλω νά σας τιμωρήσω γιά τήν ασέβεια σας στον Δία, άλλα εσείς με τη διδασκαλία σας και τα θαύματα τά μαγικά πού κάνετε, θα με αναγκάσετε να πράξω αυτό που δεν θέλω. Τότε ο Αγιος Ιάσων απάντησε μέ θάρρος:

Εμείς βασιλεύ, δεν μπορούμε να εγκαταλείψωμε την αληθινή πίστη. Ενα θεόν εγνωρίσαμε, σε τρεις υποστάσεις. Και σ' αυτόν και μόνο προσφέρομε τον σεβασμό μας και την πίστη εις τον Πατέρα, τόν Υίόν και το Αγιον Πνεύμα. Είμαστε αποφασισμένοι, μέ μιά ψυχή και με μιά θέλησι, να υποφέρωμε ολα τα μαρτύρια, που θα μας κάνης κα νά πεθάνωμε. Γιατί το νά πεθάνωμε γιά τήν πίστι μας είναι τιμή και δόξα γιά τή θρησκεία πού λατρεύομε καΐ ό θεός θά μδς δικαίωση στην άλλη ζωή.

Ετσι, απαντούσαν οι πρώτοι μάρτυρες του Χριστιανισμού στα μαρτύρια και στις διώξεις των ειδωλολατρών. Γι αυτό το δένδρο του Χριστιανισμού βλάστησε και θέριεψε και απλωσε τους κλώνους τους σ' όλη την Οικουμένη. Γιατί το έπότισε τό τίμιο αίμα των Μαρτύρων της θρησκείας του Ναζωραίου.

Μετά τα θαρραλέα αυτά λόγια, ο βασιλιάς θύμωσε πολύ και διέταξε να προσφέρουν οι Απόστολοι θυσία στον Δία. Αλλ' όμως έλαβε και πάλι αρνητική απάντηση.

Τότε διέταξε και έφεραν μπροστά του τον μάγο εκείνον, πού έσπειρε και με σατανική ενέργεια ζύμωσε το ψωμί, πού έφαγε ό ηγεμόνας.

Αμέσως, μόλις στάθηκε μπροστά στο ειδωλολατρικό δικαστήριο ο άθλιος εκεινος μάγος, φώναξε με γλυκεία φωνή και μέ το τραγούδι του αυτό άρχισαν τα άλογα ζώα να σκιρτούν, τα φυτά να κινούνται και τα λιθάρια να χορεύουν. Τό πλήθος, που ήταν συγκεντρωμένο κάτω από τά ανάκτορα, απορούσε πολύ για τα γεγονότα αυτά. Ο βασιλιάς τότε, είπε στους Αγίους Αποστόλους, ότι η δύναμις του Διός είναι ισχυρότερη από την δύναμη του Χρίστου και ότι πρέπει να προσφέρουν θυσία στους θεούς του Ολύμπου.

Ηταν φανερό, ότι εγίνετο ενας αγώνας εκείνη τη στιγμή, του θεανθρώπου Ιησού με τον παμπόνηρον Σατανάν, τον εχθρόν των ανθρώπων.

Μετά τα λόγια αυτά του ηγεμόνα, ο άφοβος Ιάσων πλησίασε τον μάγο και του είπε:

—Να έξαφανισθής συ και τα σατανικά έργα σου από το πρόσωπο της γης, γιά νά άποδειχθη ό θρίαμβος του θεανθρώπου Ιησού. Ευθύς αμέσως, ο άθλιος μάγος εξεψύχησε και στεκόταν εκεί μπροστά στο δικαστήριο και στο πλήθος, νεκρός επί πολύ χρονικό διάστημα, σαν λίθινο άγαλμα.

Μαζί μ' αυτόν δε, έχάθησαν καί ολα εκείνα τα σατανικά σημεία, πού είχαν γίνει από αυτόν. Μόλις είδαν αυτό το μεγάλο θαύμα του θεού, οι κάτοικοι της Κερκύρας εδόξαζον όλοι τον θεόν και έλεγαν:

Αληθινός είναι ο θεός των ενάρετων Αποστόλων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου καί όλοι μας ας προσευχηθούμε εις Αυτόν να μας συγχώρησει για τις αμαρτίες μας.

Μετά άπό δλα αυτά τά θαυμιάσα γεγονότα, ό Ηγεμών, εξαγριώθηκε και εύρίσκετο έκτος εαυτού. Διέταξε νά κλεισθούν οί "Αγιοι 'Απόστολοι στην φυλακή. Οι λησταί όμως, οι όποιοι είχαν πιστέψει στο Ευαγγέλιο του Διδασκάλου της Τιβεριάδος, διετάχθησαν μπροστά του να απολογηθουν για την πίστη τους αυτή. Μόλις οι δεσμοφύλακες επληροφορήθησαν τους φυλακισμένους ληστάς, δτι τήν άλλη ήμερα θά προσέλθουν μπροστά στο δικαστήριο των είδωλολατρών, αυτοί έδόξαζον τόν θεόν γιατί επλησίαζε η ώρα νά αναλάβουν τον ιερόν αγώνα υπέρ της πίστεως των εις Αυτόν. Παρακαλούσαν δε, τους Αποστόλους νά προσευχηθούν, γιά νά τους δοθή δύναμις από τον θεόν να ομολογήσουν με θάρρος τήν Πίστι τους στο Αγιο Ονομά Του.

Πράγματι! Οι Απόστολοι, όλη την νύχτα προσηύχοντο εις τον θεόν και έδίδασκαν εις τους ληστές τα θεια διδάγματα της θρησκείας μας.

Την αλλη ημερα, ελαβον οι στρατιώτες τους ευσεβείς ληστές από την φυλακή και αφου τους έδεσαν με χοντρές αλυσίδες, τους έσυραν στους δρόμους της πόλεως με μεγάλη αγριότητα και μανία. Τους εβασάνιζαν δε έτσι, όχι επειδή ήταν λησταί, άλλα επειδή ήταν Χριστιανοί. Τόσο πολύ τους είχε τυφλώσει τό μίσος τους προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν!

Οταν τους έφεραν μπροστά στο δικαστήριο, οι μάρτυρες εκείνοι, με μεγάλο θάρρος ομολόγησαν την πίστη τους εις τον άληθινόν θεόν. Μετά τήν όμολογίαν των αυτήν, τους έστειλαν πάλι στή φυλακή, άφου τους έβασάνισαν με φρικτά μαρτύρια.

Η πίστη όμως είς τον Χριστόν δεν εξαφανίζεται από τις ψυχές των Κερκυραίων. Νέοι Χριστιανοί συνέχεια γίνονται και ακολουθούν ενθουσιωδώς τις τάξεις της στρατευόμενης Εκκλησίας. Και τωρα μία νέα Μάρτυς καλείται να προσφέρη την ζωή της, για την θρησκεία του Ναζωραίου. Πρόκειται για την κόρη του ηγεμόνος, την δεκαπενταετή παρθένο Κέρκυρα.

Την άλλη ημέρα η ευσεβής Κέρκυρα εμφανίζεται μπροστά στον πατέρα της και του δηλώνει με θάρρος μεγάλο, ότι και αυτή πιστεύει στην πίστη του Ναζωραίου. Ο πατέρας της, ο ασεβής Κερκυλλίνος, άκουσε αυτά τα λόγια με αδιαφορία κατ' αρχάς, γιατί νόμισε, ότι η κόρη του απλως θα παρεσύρθη από τους Χριστιανούς. Η Κέρκυρα όμως εδήλωσε με θάρρος, ότι ο θεός του Ιάσονος και του Σωσιπάτρου, της άνοιξε τά μάτια της ψυχής της και την έφώτισε νά βαδίση τον δρόμον της αληθινής πίστεως.

Τότε ο ασεβης ηγεμόνας εθύμωσε πολύ και εμεινε για πολλή ώρα άλαλος. Την άλλη ημέρα εκάλεσε τον έπαρχο Καρπιανόν και του είπε με κάθε τρόπο να κάνει την κόρη του να αλλάξει θρησκεία.

Ο έπαρχος έκλεισε την ευσεβή Κέρκυρα στη φυλακή και προσεπάθει με κολακευτικά λόγια να την απόσπασει από τον Χριστιανισμό. Αλλ' όμως, όλα αυτά ήταν μάταια. Η πίστη της Κερκύρας στον Ναζωραίο, ήταν ακλόνητη. Από τη φυλακή, η ευσεβής κόρη βοηθούσε όσο μπορούσε τους πτωχούς. Μάλιστα, έδωσε όλα τα κοσμήματα της προς ανακούφιση των δυστυχισμένων Κερκυραίων, που

στερούντο την καθημερινήν τροφήν.

Η ζωή της Κερκύρας μέσα είς τήν φυλακή ήταν μια συνεχής προσευχή και νηστεία. Παρά το βασανιστήριον, πού άρχισε να της κάνη ο άσεβης έπαρχος, αυτή έμεινε ακλόνητη.

Οταν ο ηγεμόνας είδε τήν πίστη της κόρης του απεφάσισε να την βασανίσει ακόμη σκληρότερα.

Εδωσε διαταγή και οι στρατιώτες τήν έσυραν εξω από τήν πόλη, σε ενα λόφο. Εκει άρχισαν να την κατακρεουργούν και να τήν τραυματίζουν σέ κάθε σημείο του σώματος. Μετά από αυτά ήλπιζαν, ότι η παρθένος θα μετεπείθετο και θα εθυσίαζε εις τα είδωλα. Ομως έκαναν λάθος. Γιατί, στο δικαστήριο, που την πήγαν, η Μάρτυς Κέρκυρα απήντησε ως έξης στους είδωλολάτρας δικαστάς:

—Εγώ, ώ δικασταί, δεν δέχομαι να λατρεύσω τους νεκρούς θεούς σας. Της γηΐνου βασιλείας τήν δόξαν καθόλου δεν επιθυμώ. Γιατί είς τον Ουρανό υπάρχει η αιώνιος Βασιλεία του Κυρίου μου και θα είναι ευτυχισμένος εκείνος που θα αξιωθεί να γίνη μέλος αυτής. Ούτε με φοβίζουν τά βασανιστήρια, πού μου κάνετε. Εσείς έχετε εξουσία μόνο στο σώμα μου, ένω η ψυχή μου μένει άθικτη και δοξάζει τόν σωτήρα Χριστόν.

Μετά από αυτήν την θαρραλέα απάντηση, η Αγία Παρθενομάρτυς Κέρκυρα εκλείσθηκε πάλι στή φυλακή. Ο δε κακούργος πατέρας της συνέλαβε ενα τρομερό σχέδιο, για να την κάνη να λατρεύσει τους θεούς του Όλύμπου. Εστειλε έναν άθλιο και φοβερό εις την φυλακή μέ το σκοπό να διαφθειρη την κόρη του. Αλλ' ώ τοΰ θαύματος! Η θεία Παντοδυναμία έπρονόησε, ώστε στην πόρτα της φυλακής να ευρεθη μία άγρια άρκοΰδα, ή οποία δεν άφηνε κανέναν νά πλησίαση το κελλί της Μάρτυρος.

Μόλις λοιπόν, ο τρισάθλιος επλησίασε το κελλί της Μάρτυρος, επετέθη εναντίον του το θηρίον, τον έρριξε κατά γης και άρχισε να τον κατασπαράσση. Τότε η κόρη του θεού, η Κέρκυρα έτρεξε στην πόρτα του κελλιού και διέταξε το θηρίο να αφήσει τον φοβερό εκείνο άνθρωπον. Τό δε θηρίον, υπακούοντας στην θεία Δύναμι της Μάρτυρος, τον άφησε και αυτό εξαφανίσθηκε.

Εκείνος, σηκώθηκε, έπεσε γονυκλινής και παρακαλούσε την Αγία να τον συγχώρηση γιά αυτό που ήθελε να κάνει και να τον βαπτίση και αυτόν Χριστιανό. Τότε ή Μάρτυς του έδωκε έναν ξύλινο Σταυρό και του είπε: Από αυτή την στιγμή είσαι Χριστιανός. Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Το όνομά σου θα είναι Χριστόδουλος. Πήγαινε εις τον Κύριο σου και πατέρα μου καί ομολόγησε μπροστά του, ότι πιστεύεις με όλη σου την ψυχή εις τον Αληθινό θεό, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Επειτα από αυτό ο Χριστόδουλος έφυγε από τήν φυλακή καί έγύριζε δλη τήν πόλη κηρύσσοντας, ότι είναι Χριστιανός και θα θυσιασθή δια την πίστη τοΰ Ναζωραίου.

Βλέπει από αυτά κανείς ποια θαυμάσια πράγματα μπορεί να κάνει η πίστη είς τον Ιησούν Χριστόν. Τους χειρότερους ανθρώπους, αυτούς που είναι ικανοί να πράξουν τα φοδερώτερα εγκλήματα, αυτούς τους φέρει κοντά στον Χριστό και τους αλλάσσει τελείως τον ψυχικό τους κόσμον. Και από διώκται των πιστών, γίνονται θαρραλέοι ομολογηταί του Χρίστου. Αυτό έπραξε και ο ευσεβής Χριστόδουλος, όταν παρουσιάσθηκε μπροστά στον ηγεμόνα.

Ο ηγεμόνας τότε θύμωσε πάρα πολύ καί διέταξε να του κάνουν τα χειρότερα βασανιστήρια που υπάρχουν. Διέταξε να τον δέσουν επάνω σε ένα σταυρό και να τον χτυπήσουν μέ ένα καμμένο σίδερο στο κεφάλι για να αποθάνει.

Ο Χριστόδουλος τότε κατάλαβε, ότι επλησιάζε το τέλος του. Επεσε γονυπετής και άρχισε να προσεύχεται κλαίοντας στον θεό. Τον παρκαλουσε να του συγχώρησει τις πολλές του αμαρτίες.

Ευθύς αμέσως οι δήμιοι άρχισαν να τον κτυπούν και να τον βασανίζουν. Τελικώς, τον έδεσαν επάνω σε ενα μεγάλο ξύλο και εκεί εξετελεσαν την διαταγή του ηγεμόνα, δηλ. τον εφόνευσαν.

Αυτό ήταν το τέλος του ηρωϊκού και αθώου Χριστοδούλου. Ενα τέλος αντάξιο εις Χριστιανόν Μάρτυρα, πού δεν δέχθηκε να απαρνηθή την πίστη του, γιά να σώσει την ζωή του.

Οι Χριστιανοί έλαβαν την νύχτα το λείψανο του Μάρτυρος και το ενεταφιασαν με όλες τις Χριστιανικές τιμές στο ναό του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.

Ήλθε τώρα η ώρα του μαρτυρίου και δια την ευσεβή Κέρκυρα. Ο κακός έπαρχος Καρπιανός επήγε στην φυλακή με τον σκοπό να πάρη την Κέρκυρα και να την οδηγήσει στον ηγεμόνα. Αλλά η αρκούδα πού είχε τοποθετήσει η θεία Πρόνοια για να προφυλάσση την παρθένο, δεν άφηνε τον έπαρχο να πλησίασει. Τότε αυτός έδωσε διαταγή στους στρατιώτες να μεταφέρουν πολλά ξύλα και να κάψουν το θηρίο μετά της παρθένου.

Εδώ όμως, ο Κύριος έδειξε πάλι τη μεγάλη του αγαθότητα προς την Μάρτυρα. Διότι, μέσα σέ κείνη την φοβερή φωτιά, πού ευρέθη η παρθένος, τίποτε δεν έπαθε. Η θεία Χάρις την έφύλασσε άβλαβη. Ενας άγγελος, πού εστάλη από τον θεόν, μετέβαλε τις φλογες εις δροσερή πνοή του ανέμου. Επειτα από αυτό, όταν έσβησε η φωτιά και ηλθε ο βασιλιάς είδε κατάπληκτος, ότι η Κέρκυρα δεν είχε πάθει τίποτε. Τήν ερώτησε πως εσώθη και αυτή απήντησε:

Ο θεός των Χριστιανών, τον όποιον σύ διώκεις, Αυτός με έσωσε από τις φλόγες. Ο κακούργος όμως ηγεμόνας είχε τυφλωθή τελείως από το σατανικό μίσος προς τον Χριστό. Γι' αυτό έδωσε εντολή στον έπαρχο Καρπιανό να την θανάτωση αμέσως. Ο Καρπιανός λοιπόν, έλαβε την παρθένο και την οδήγησε εξω από την πόλη. Εκεί η Αγία Παρθενομάρτυς Κέρκυρα γονάτισε και προσευχήθηκε. Γύρω της, σέ κάποια απόσταση, μαζεύθηκαν οι φανατικοί ειδωλολάτρες με μεγάλους λίθους στα χέρια. Ο Καρπιανός έδωσε το σύνθημα και ρίχνανε με μανία τις πέτρες επάνω στην Αγία. Σε λίγο η Κέρκυρα ήτανε σκοτωμένη κάτω από ενα σωρό από πέτρες.

Μέχρι της τελευταίας στιγμής, η Κέρκυρα προσηύχετο εις τον θεο να της συγχωρηθούν οι αμαρτίες της και να δεχθεί την μετάνοιαν της. Το δε τέλος της εδωσε δύναμι μεγάλη εις τους Χριστιανούς της Κερκύρας και ενίσχυσε πολύ τη πίστη τους εις τον Χριστόν.

Η Αγία ετάφη εις την Εκκλησία του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Επί πολλές δε ημερες εις τον τόπο του μαρτυρίου της εβλεπαν οι Κερκυραίοι μια στήλη φωτός και ακουγαν αρμονικές μελωδίες και προσευχές εις τον θεόν.

Κατόπιν τούτων οδήγησαν έξω από την πόλη και τους επτά ληστάς. Εκεί τους κατηγόρησαν, δτι περιφρονούν τους θεούς του Ολύμπου. Στα λόγια αυτά ο επικεφαλής των ληστών, ό Αγιος Σατουρνίνος, απήντησε :

Ενας είναι ο αληθινός θεός: Ο Χριστός. Ολοι οί άλλοι δικοί σας θεοί είναι δημιουργήματα του διαβόλου, για να σας κρατούν στην ασέβεια. Γίνετε Χριστιανοί για να σώσετε τας ψυχάς σας από το αιώνιο σκοτάδι της κολάσεως.

Τότε οι τύραννοι εξαγριώθηκαν πολύ, έτοποθέτησαν τους επτά Μάρτυρες μέσα σέ μεγάλα καζάνια και εκεΐ τους κατέκαψαν. Οταν δε οι λησταί εύρίσκοντο στή φωτιά, μιά βροντερή φωνή ακούσθηκε άπό τον Ουρανό που έλεγε:

Εχετε θάρρος. Ο Χριστός σας περιμένει, για να σας τοποθέτησει στον Παράδεισο εκεί όπου ετοποθέτησε και τον ληστή του Ευαγγελίου.

Αυτά τά θαυμαστά γεγονότα, όταν είδαν οι κάτοικοι της Κερκύρας επίστεψαν στο Χριστό όλοι, εκτος από ελαχίστους. Την δέ πίστη τους αυτή, την εξεδήλωσαν με θάρρος μπροστά εις όλους τους αξιωματούχους της Κερκύρας. Επίσης, έλαβον τά τίμια λείψανα των ληστών και τά έτοποθέτησαν εις έναν ειδωλολατρικό ναό, άφου έβγαλαν από μέσα όλα τά αγάλματα των ψεύτικων θεών και άφοΰ άγιασαν τον ναό μέ θεία λειτουργία, πού έκαναν.

Ο ηγεμόνας Κερκυλλίνος μόλις είδε, ότι όλοι οι κάτοικοι άκαλουθουσαν με φλογερή πίστη τον Εσταυρωμένον Χριστόν, έγινε εξω φρενών από την οργή του. Αρχισε νά φοβερίζη τους κατοίκους με τα φρικτότερα βασανιστήρια εάν δεν προσκυνήσουν τον Δία και τους άλλους Ρωμαϊκούς θεούς. Οι κάτοικοι τότε της Κερκύρας, αφού είδαν πλέον,ότι ο βασιλεύς είναι αδύνατο να τους επιτρέψη να εξασκούν τά χριστιανικά τους καθήκοντα, έλαβαν τά πράγματα τους και επέρασαν εις ένα άλλο μικρό νησί πού ήταν κοντά στην Κέρκυρα. Τότε ό βασιλεύς μέ στρατό πολύ έμπήκε στά πλοία μέ τον σκοπό νά χτυπήση τους ευσεβείς Κερκυραίους εις τό μικρό έκεΐνο νησάκι. Αλλά νά! Ή. θεία Δίκη απεφάσισε νά ρίξη βαρύν τον πέλεκυν επάνω στον σατανικόν αυτόν ηγεμόνα. Διότι όταν ανοίχθηκαν στην θάλασσα, άρχισε μια τρομερή τρικυμία. Τα κύματα υψώνονταν σαν βουνά, τά δέ καράβια έμοιαζαν σάν μικρές βαρκούλες που αδυνατούσαν να αντεπεξέλθουν στην μανία της θάλασσας.

Τελικώς, όλα τα καράβια εβυθίσθησαν μαζί με τόν απάνθρωπο βασιλιά και το στράτευμα του.

Ετσι τιμωρεί ό Δίκαιος θεός, τους ασεβείς και αθλίους διώκτες της θρησκείας του Ναζωραίου. Ή πίστι εις τόν Χριστον στέκεται επάνω από βασιλικές εξουσίες, διότι ο πιστεύων έχει την βοήθειαν του Παντοδυνάμου Δημιουργού.

Μετά τόν θάνατον τοΰ ήγεμόνος εκείνου, ανέλαβε καθήκοντα ό Δατιανός. Αυτός εκάλεσε τους δύο Αποστόλους εις τα ανάκτορα και με λόγια απειλητικά τους επίεσε να αποστατήσουν από τον Χριστό και νά θυσιάσουν στά είδωλα. Οί Αγιοι απήντησαν θαρραλέα:

Εμείς εν όσω ζούμε, θα λατρεύωμε τον μόνο αληθινό θεό, τον Ναζωραίο Διδάσκαλο.

Τότε ο Δατιανός εθανάτωσε αμέσως με θάνατο διά πυρός τον Μάρτυρα Σωσίπατρον. Αλλά, η θεία Πρόνοια προστατεύει και βλέπει τους Χριστιανούς. Οί φλόγες της φωτιάς απλώθηκαν και

έκαψαν και τους περισσοτέρους απίστους αξιωματούχους του Δατιανοΰ. Τότε αυτός κατάλαβε, ότι ο θεός των Χριστιανών έχει θεία καταγωγή και δτι είναι ματαία ή προσπάθεια του να εξαφανισει την πίστη του Χριστού. Ο Σωσίπατρος εμαρτύρησε περίπου το 68 μ.Χ.

Επεσε λοιπον γονυκλινής μπροστά στον Αγιο Ιάσωνα και τον παρεκάλεσε μετά δακρύων να δεχθή τήν μετάνοια του και να τον κάνη και αυτόν Χριστιανόν.

Πράγματι! Ο Ιάσων έβάπτισε τον ηγεμόνα με το όνομα Σεβαστιανός, άφου πρώτα τον έκατήχησε εις την Χριστιανικήν θρησκείαν.

Ολοι οι κάτοικοι τότε, άρχισαν να ευχαριστούν τον θεόν, για την μεγάλη του αγαθότητα και να δοξολογούν το Αγιο όνομά του, διότι αξιώθηκαν νά λάβουν τά διδάδαγματα της αληθινής πίστεως.

Αμέσως άρχισαν νά κτίζωνται χριστιανικές Εκκλησίες είς δλο τό νησί της Κερκύρας και να εξασκούν οι κάτοικοι ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Ό ίδιος ο Ηγεμών έκτισε μία περίλαμπρη Εκκλησία εις τον τόπο, που παρέδωσε το πνεύμα του ο Αγιος Σωσίπατρος. Εις την Εκκλησία αυτη εδωσε το ονομα: «Αγιος Ανδρέας». Εκεί ο ευσεβής Σεβαστιανός επέρασε την υπόλοιπη ζωή του, προσευχόμενος συνεχώς να τον συγχώρηση ο θεός για τις πολλές του αμαρτίες, και νσ τον δεχθή κοντά του.

Ενα χρόνο μετά τον θάνατο του ευσεβούς Σεβαστιανού, το μονάκριβο παιδί του έπεσε βαρειά άρρωστο. Μια αθεράπευτη ασθένεια κρατούσε για πολύ καιρό το παιδί στο κρεββάτι. Τέλος απέθανε. Τότε η Αρχόντισσα μητέρα του έτρεξε στον Ιασονα και τον παρακάλεσε με θερμά λόγια να αναστήση το νεκρό παιδί της. Ο Αγιος της είπε: Αυτό που ζητάς υπερβαίνει τις δυνάμεις μου άλλ' εάν πιστευης, τα αδύνατα στους ανθρώπους, είναι δυνατά στο θεό.

Επήγε, λοιπόν, στο σπίτι και αφού ο Αγιος προσευχήθηκε με πίστη στο θεό, έλαβε το χέρι του παιδιού. Τότε η θεία Χάρις ανέστησε τον νεαρό βλαστό της ηγεμονικής οικογενείας και ολοι εδόξαζον τον θεον λέγοντας, ότι όλα αυτά είναι σημεία θεου αληθινού.

Αλλη δε γυναίκα, από τους άρχοντες, η οποια είχε μέσα της το πονηρό πνεύμα, όταν άκουε, ότι ο Αγιος Ιάσων κάνει πολλά θαύματα εις το όνομα του Ιησού Χριστού, έτρεξε και επεσε στα

πόδια του Αποστόλου. Τον παρακαλούσε θερμά να την θεραπεΰση. Τότε ό Αγιος, προσευχήθηκε επί πολλή ώρα εις τον Χριστόν και κατόπιν είπε στή γυναίκα να κάνει το σημείο του Σταυρού. Αμέσως οι δαίμονες εβγήκαν από μέσα της.

Πολλά τέτοια θαύματα έγιναν στην πόλι της Κερκύρας από τον Αγιο Ιάσονα, τα όποια ενίσχυαν την πίστη των κατοίκων και εδειχναν εις όλους την θεότητα του Χρίστου.

Ο Αγιος Ιάσων εζησεν επί μακρόν εις την πόλη της Κέρκυρας. Εδίδασκε καί οδηγούσε τους

κατοίκους στον δρόμο του θεού. Παρέδωσε κατόπιν το πνεύμα του εις τον θεόν την 29ην Απριλίου εις ηλικίαν εξήκοντα ετών. Οι ιερείς με όλο τον λαό, εκήδευσαν το τίμιο σώμα του Αγίου Ιάσωνος εις τον ναόν του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Οι τάφοι των Αγίων υπάρχουν ακόμη στο προάστειο Ανεμόμυλοι, κοντά στην Επαυλι Μον Ρεπό. Είναι μέσα στον Ναό που φέρει το όνομα των Αγίων αυτών.

Ο Ναός αυτός είναι ο αρχαιότερος Χριστιανικός Ναός της Κέρκυρας. Κτίσθηκε από τους ίδιους Αποστόλους, όπως είπαμε, για να συγκεντρώνωνται οι πιστοί, έπ' ονόματι του Αγίου Ανδρέου. Εμεινε ως τοιούτος ως τον δωδέκατον αιώνα. Τότε ανοικοδομήθη εκ θεμελίων, όπως είναι σήμερα και μετωνομάσθηκε εις Ναόν των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, διότι μέσα εκεί υπάρχουν οι τάφοι των Αγίων.

Το 1226, μετά την μάχη του Βενεβέντο, που νίκησε ο Πάπας, εγκατεστάθηκαν στην Κέρκυρα Παπικοί κληρικοί και εξεδίωξαν τον Ελληνα Ορθόδοξον Μητροπολίτην. Αυτοί άνοιξαν τότε τους τάφους των Αγίων, αφήρεσαν τα άγια λείψανα των και τα μετέφεραν μέσα στην πόλη σε ναό που έκτισαν ούτοι (Duomo). Όσα περιεσώθησαν τα πήρανε οι Ορθόδοξοι μετά την Κατοχή των Γερμανών το 1944 και τα αποκατέστησαν εις τον Ναόν των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου.

Οι βυζαντινές τοιχογραφίες, που σώθηκαν στο Ναό αυτό είναι σπουδαιότατες. Στον περίβολο του Ναου τάφηκε το 1462 η αδελφή του Κων/νου Παλαιολόγου, Αικατερίνη, σύζυγος του Θωμά Παλαιολόγου. Το ένδυμά της το έκαμαν Ιερατικόν Φελόνιον. Σώζεται και φυλάσσεται ακόμη στο Ναό.

Ο Γεώργιος Φρατζής, οταν ήλθε στην Κέρκυρα, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, βρήκε τον Ναό να είναι Μοναστήρι. Σήμερα είναι αρχαιολογικό μνημείο και είναι γνωστός με το όνομα «οι Άγιοι».

Οι δύο Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος παρέμειναν φύλακες και προστάτες της πόλεως της Κερκύρας εις κάθε δύσκολη περίπτωση.

Αυτή ήταν η ζωή των δύο Αποστόλων. Μια ζωή δοσμένη στο Θεό. Μια ζωή αφιερωμένη εις το Αποστολικό έργο και στην ολοπρόθυμη υπηρεσία της αρετής της Αγάπης και της διαδόσεως του Ευαγγελίου.
Πληροφορίες σχετικά με τον Ιερό Ναό των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου των Αποστόλων Κερκύρας μπορείτε να βρείτε στην σελίδα http://www.corfuchurches.com/content/view/63/75/ της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας η οποία έχει υλοποίησει ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα περιήγησης με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Ή μνήμη των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου εορτάζεται την 29ην Απριλίου.

Προβολή CorfuChurches.com σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους