Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην α΄ 1 – 17

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσιν δι' αὐτοῦ. οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ' ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγεν λέγων· Οὗτος ἦν ὃν εἶπον, Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020

Ἐπικοινωνία πρός τάς ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας

Πηγη: https://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=3087&tla=gr 

Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἐν τῇ ἐπιθυμίᾳ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας νά ὑπάρξῃ συντονισμός καί, κατά τό δυνατόν, ὁμοιομορφία μεταξύ τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὡς πρός τό καίριον θέμα τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τοῦ τρόπου μεταδόσεως αὐτῆς εἰς τούς πιστούς, ἀπέστειλε πρός ἅπαντας τούς ἀδελφούς Του Μακαριωτάτους Προκαθημένους αὐτῶν τό κατωτέρω παρατιθέμενον ἀπό 17ης λήξαντος μηνός Μαΐου Γράμμα:

«Μακαριώτατε, Χριστός Ἀνέστη!
Ἐβιώσαμεν ἐπωδύνως τάς συνθήκας αἱ ὁποῖαι ἐνεφανίσθησαν εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, λόγῳ τῆς σοβούσης πανδημίας τοῦ νέου κορωνοϊοῦ, καί ἔφθασαν ἐνώπιον ἡμῶν, διά γραμμάτων καί ὑπό μορφήν ἐρωτήσεων καί προβληματισμοῦ, πανταχόθεν, νέα κατά τόπους δεδομένα καί ποικιλόμορφοι ἐξελίξεις. Ἡμεῖς, ἐμφορούμενοι ὑπό πνεύματος ἀλληλεγγύης καί συνεργασίας, διά τήν προστασίαν τῆς ὑγιείας τῶν πιστῶν καί τό κοινόν καλόν, ἀπεδέχθημεν τήν τέλεσιν τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἄχρι καιροῦ ἄνευ τῆς παρουσίας πιστῶν εἰς τούς ναούς, πλήν ὡς πρωτεῦον μέλημα ἔγνωμεν τήν διαφύλαξιν τῆς πίστεως τῶν Πατέρων ἡμῶν, τῆς ἀεί φωτιζούσης τήν οἰκουμένην.
Ἐπειδή ὅμως, ὁμοῦ μετά τοῦ ἐπαινετοῦ κατά τήν πανδημίαν τοῦ COVID-19, ἐν πολλοῖς, κρατικοῦ ἐνδιαφέροντος καί τῆς τῶν ἰθυνόντων ἀξιοζήλου προνοίας, ἠκούσθησαν ἀνοίκειοι ἀπόψεις τινές περί τοῦ τρόπου προσελεύσεως εἰς τά Ἄχραντα Μυστήρια, εἶναι ἀδύνατον εἰς ἡμᾶς νά παραμείνωμεν ἄφωνοι καί ἀμέτοχοι ἐνώπιον μιᾶς τοιαύτης ἀμφισήμου καταστάσεως, ἀδρανοῦντες πρό τῶν ἐξελίξεων καί τῶν κατά Πολιτείαν σχετικῶν ρυθμίσεων καί ἀπαγορεύσεων.
Ὑπηκούσαμεν εἰς τάς προτροπάς τῶν ὑγιειονομικῶν καί πολιτικῶν ἀρχῶν, καί, ὡς εἰκός, ὑπακούομεν, μέχρις, ὅμως, τοῦ σημείου καθ᾽ ὅ οὐ θίγεται ἡ οὐσία καί τό κέντρον τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἡ συγκατάβασις τῆς Ἐκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυροῦ, ἀρνεῖται, ὅμως, τήν κατάβασιν ἐξ αὐτοῦ, ἐξ ὑπακοῆς πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὅταν ἀμφισβητῆται τό Μυστήριον τῶν μυστηρίων τῆς ζωῆς της, ἡ Θεία Εὐχαριστία.

Εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσιν ὅτι αὐθεντικός ἑρμηνευτής τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν προτροπῶν καί νοημάτων, οὐ μήν ἀλλά καί τοῦ πνεύματος καί τοῦ γράμματος τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ὑπάρχει ἡ Ἱερά Παράδοσις, συνυφασμένη ἀρρήκτως μετά τῆς καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς καί κενωτικῆς ἐμπειρίας. Προσφεύγοντες εἰς αὐτήν τήν καθηγιασμένην πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, βλέπομεν καί ἀδιαψεύστως διαπιστοῦμεν ὅτι αὕτη ζῇ ἐν τῷ κόσμῳ διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, ἤ, ἄλλως, ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἀποκάλυψις καί ἡ βίωσις τοῦ θεανδρικοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ «ἀοράτως συνών», «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί διαδιδόμενος», δίδωσιν ἡμῖν ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ τό ἄχραντον σῶμα καί τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα, καθιστῶν ἡμᾶς «βασιλείας οὐρανῶν πλήρωμα».
Ἐν τῷ πνεύματι καί ἐν τῷ φρονήματι τούτῳ, ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσεπιδηλοῦντες ἐνσυνειδήτως ὅτι οὐδόλως προτιθέμεθα νά ἀποστῶμεν ἐκ τῶν κληροδοτηθέντων πᾶσιν ἡμῖν ὑπό τῶν μακαρίων Πατέρων ἡμῶν. Ἐνώπιον τῶν διαμορφουμένων συνθηκῶν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐνωτισθῶμεν τόν ἀδελφικόν Ὑμῶν λογισμόν καί τάς σκέψεις, ὥστε, ἀπό κοινοῦ νά πορευθῶμεν εἰς τήν ποιμαντικήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀμφισβητήσεων τοῦ καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας.

Ἐφ᾽ οἷς καί πόθῳ Χριστοῦ καί φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι τήν Ὑμετέραν σεβασμιοπόθητον Μακαριότητα, διατελοῦμεν Αὐτῆς ἀγαπητός ἀδελφός, συλλειτουργός καί συγκοινωνός ἐν τῷ ἑνί καί κοινῷ Ποτηρίῳ, ἐξ οὗ πίοντες, οὐ μή διψήσωμεν εἰς τόν αἰῶνα. Ἀμήν!»



Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 1ῃ Ἰουνίου 2020
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου